دانلود آواچۀ شمارۀ ۹۶ «ویراستاران»: ۱ مگابایت، ۲ دقیقه
متن فایل صوتی
پرانتز معمولاً نشانۀ مترادف‌هاست. مطلب مترادفی که آمدن آن بسیار لازم است، داخل جمله، توی پرانتز می‌آوریم. مثال: افعال یا گذرا (متعدی) هستند یا ناگذر (لازم). مترادف رایج گذرا و ناگذر را داخل پرانتز می‌آوریم. برگردیم به مبنای اول ویرایش زبانی. اینکه واژۀ ناآشنا به‌کار نمی‌بریم. حالا یک جایی لازم است واژۀ ناآشنا را به‌کار ببریم. این واژه را می‌خواهیم آشنا کنیم، رایج کنیم. این را توی پرانتز می‌گذاریم. اگر نیاز به تعریف دارد در پانوشت می‌گذاریم. برای عبارت‌های قیدی یا توضیحی کاما می‌گذاریم؛ پرانتز نمی‌گذاریم. این پرانتزهای تو در تو که بعضی‌ها در جمله‌ها به‌کار می‌برند و متن فارسی میشود عین متن ریاضی بی‌جاست. فرمول که نمی‌نویسیم. مثال: سلسلة الذهب (زنجیرۀ طلا (یکی از هفت مثنوی جامی)) بر وزن هفت‌پیکر سروده شده است. یکی از هفت مثنوی جامی بند توضیحی است و دارد سلسلة الذهب را توضیح می‌دهد و بین دو تا کاما می‌آید. سلسلة الذهب (زنجیرۀ طلا)، یکی از هفت مثنوی جامی، بر وزن هفت‌پیکر سروده شده است.
درباره این سایت